Vandaag begin ik met een blogserie over mensenrechten en het coronavirus, COVID-19. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat de wereldwijde strijd tegen dit virus in sommige landen ernstig misbruikt wordt om de democratie af te breken. Zo wijst Amnesty International
op het recht op gezondheid. Dit recht is in China ernstig geschonden.
De eerste besmettingen vonden reeds in november 2019 plaats in de
Chinese stad Wuhan. Hoogstwaarschijnlijk door een markt waar onder
andere nog levende wilde dieren bij elkaar opeengepakt verhandeld werden
in omstandigheden die verspreiding van gevaarlijke virussen ernstig
bevorderden.
De eerste patiënt meldt zich al op 1 december 2019. Oogarts Li Wenliang waarschuwde
op 30 december 2019 voor de uitbraak van een SARS-achtige
longontsteking. Op 3 januari 2020 waarschuwde de politie van Wuhan hem
vanwege "het maken van onjuiste beweringen op het internet" en het
"ernstig verstoren van de openbare orde". Hij ging weer aan het werk,
waarbij hij besmet raakte. Hij stierf op 7 februari 2020 waarna toen pas
eerherstel volgde.
Op 11 februari 2020 bericht het Instituut Clingendael dat China door censuur probeert de gemaakte fouten te verhullen en er politieke munt uit te slaan. Pas op 11 april 2020
werd bekend dat Nederland nog op 11 februari 2020 grote hoeveelheden
medische hulpmiddelen naar China heeft verstuurd terwijl daaraan in
Nederland al snel nadien een groot tekort zou ontstaan. Zoals mondkapjes
die ontbraken in verpleeghuizen waar veel doden vielen.
Nu rijst de vraag waarom de directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie WHO Tedros Adhanom Ghebreyesus
opvallend onkritisch de kwalijke rol van China en de juist uitstekende
preventieve rol van Taiwan verzwijgt. Omdat ik zelf in de jaren tachtig
en negentig sociaalwetenschappelijk adviseur van de WHO
was in de strijd tegen aids had ik al een vermoeden. Zo mocht ik niet
actief zijn in Zuid-Afrika omdat er een boycot was. Door deze politieke
kwestie is de aids-preventie daar te laat op gang gekomen met ontelbare
vermijdbare slachtoffers als gevolg. Politieke beïnvloeding in een
wereldorganisatie die gezondheid juist centraal zou moeten stellen, is
ook nu een groot probleem gebleken.
De Nederlandse televisiemaker Arjen Lubach
hield daar op 19 april 2020 een duidelijk betoog over. Daarin toont hij
aan hoe China wekenlang faalde om op tijd de pandemie te voorkomen, dit
trachtte te verhullen en er in slaagde om de WHO te beletten om daar
kritisch op te reageren. Het blijkt dat de bovengenoemde WHO topman op
deze post is benoemd door een Chinese lobby onder landen die economisch
afhankelijk zijn van China.
De machtspolitiek van de Chinese communistische partij
In
de NRC van 18/19 april 2020 staat een onthullend interview met de
documentairemaker en China-deskundige Ruben Terlou. De kop luidt: "Al
die leugens van China, ik ben het zat."
Over de
groeiende invloed van China in Oost-Europa zegt hij: "Je ziet hoe de
Chinezen strategisch hun invloed proberen te vergroten, juist in landen
die eurosceptisch zijn. (...) Het is de Chinezen niet alleen te doen om
de grondstoffen. Het gaat ook om geostrategische invloed, met
neo-koloniale trekken. (...) Ik denk niet dat het goed is voor de wereld
als de communistische partij nog meer macht krijgt, nee. Onze open,
vrije samenleving, daar staan zij vijandig tegenover. Dat ben ik wel
gaan inzien. (...) Ik denk dat de repressie in China de laatste twee,
drie jaar ook is toegenomen. Nu kan ik het niet meer negeren. Vorig jaar
waren we aan het filmen... ik ben mij rotgeschrokken. (...) Wat er ook
flink in hakte was het besef dat zelfs de meest kwetsbare mensen zich
niet mogen uiten. Een groep ontevreden mensen, met mogelijke kritiek op
de partij, dat zou wel eens een bedreiging kunnen vormen voor het land,
dus ja, dat moet acuut de kop ingedrukt. (..) En dan slaat er een
pandemie toe, nota bene ontstaan in China, en manifesteert Xi Jinping
zich als de redder in nood. Als je telt zoals zij, dan zouden er in
Nederland meer slachtoffers zijn dan in China. Geloof je het zelf? (...)
Knap zoals de partij het narratief naar haar hand zet. Met
staatsgesponserde artikelen en met Twitterbots maken ze de de EU zwart
en zaaien ze verwarring." Onze media moeten hieraan meer aandacht geven.
Naschrift.
Op 27 april 2020 bericht de Europese Unie dat er bewijzen zijn dat China desinformatie verspreidt over het coronavirus. China ontkent. Op 3 december 2020 zijn er wereldwijd anderhalf miljoen coronadoden gevallen.
Naschrift. Mediakritiek
Het best bekeken in deze serie is nummer 226 over Terugblik op 2017: populismegolf gestopt (de grootste stijger in mijn hele blog). Dat wordt in populariteit gevolgd door de blognummers 80 over de World Press Photo 2014, het nummer 4 over Levensgevaarlijke preutsheid (de tweede stijger in deze serie), nummer 74 over Valse nichten, het nummer 139 over Referendum? Schijnvertoning!, het nummer 144 over de vraag: Is homo-nieuws geen nieuws? (1), het nummer 34 over Vijf misverstanden over democratie, nummer 186 Populismegolf gestopt in Nederland, nr. 184 over CDA-aanval op zelfbeschikking (1) en nummer 277 over De fabel van de gele hesjes & klaagschaamte (nieuwste binnenkomer).
Vlogberichten
Inmiddels zijn dertien vlogberichten verschenen:
1. Aanleiding memoires Rob Tielman, (het op twee na meest bekeken vlogbericht)
2. Boerkini's welkom op het naaktstrand, (het op een na meest bekeken vlogbericht)
3. Homo(zelf)haat,
4. Tegen homoporno en voor homo-erotiek, (het meest bekeken vlogbericht)
5. Geweld en preutsheid in de VS,
6. Nederlandse en puriteinse tradities in de VS,
7. Frieslands 'iepen mienskip', (het meest bekeken Friese vlogbericht)
8. Friezen uitvinders poldermodel,
9. Atlas van Friesland,
10. Homoseksualiteit en homocultuur, (het op drie na meest bekeken vlogbericht)
11. Internetdating homo's en beeldvorming,
12. Misverstanden rond Europese Unie en
13. Humanisme is niet het bestrijden van godsdienst.
