Dankzij Postzegelblog weten we nu dat in de VS bijna een serie van 15 heel gevaarlijke postzegels was uitgegeven. Op die zegels stonden namelijk sportende kinderen! In de rest van de wereld zou men kunnen denken: wat is daar gevaarlijk aan? Gezien het overgewicht van Amerikaanse kinderen zou je eerder vermoeden dat het gebrek aan lichaamsbeweging een gevaar voor de volksgezondheid is. Verkeerd gedacht: op de postzegels ontbraken namelijk de helmen en de kniebeschermers! Gelukkig heeft de vernietiging van al die zegels een levensbedreigende toestand voorkomen...
We kunnen er om lachen maar eigenlijk is het om te huilen. Tijdens mijn vele bezoeken aan de VS bleef ik mij verbazen over de alom aanwezige smetvrees en de heersende angst om aansprakelijk gesteld te worden. Het begon al met de visumaanvragen waarin tot in de jaren tachtig gevraagd werd of je homo bent. Met dank aan het hoofd van de federale politiedienst FBI, John Edgar Hoover (een levenslang diep in de kast zittende homo) en zijn rechterhand (en kastgenoot) Clyde Tolson. Zoals ik al in mijn bericht van 3 augustus over Rusland heb gesteld: hoe homovijandiger, hoe waarschijnlijker dat iemand zijn eigen gevoelens aan het onderdrukken is.
In dit verband moeten ook Joseph McCarthy en zijn beruchte, later aan aids overleden, rechterhand Roy Cohn genoemd worden. Hoewel men bij dit paar apart meestal aan hun nietsontziende communistenjacht uit de jaren vijftig
denkt, hadden de heren ook hun pijlen op homoseksuelen gericht want zij
konden immers gechanteerd worden en waren dus staatsgevaarlijk. (Zie: McCarthyism, in: Encyclopedia of Homosexuality; NewYork & Londen, 1990.) Om nog maar te zwijgen over de wetenschappelijk bewezen onzin dat homoseksualiteit besmettelijk zou zijn.
In Nederland werd de kromme logica van deze schijnheilige ervaringsdeskundigen in de jaren zestig briljant doorbroken door COC-voorzitter Benno Premsela in gesprek met de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken Molly Geertsema: als je open bent over je homoseksualiteit kun je er ook niet mee gechanteerd worden. Zie: Bert Boelaars, Benno Premsela, voorvechter van homo-emancipatie, Bussum 2008, blz. 199. Anders gezegd: niet homoseksualiteit is een veiligheidsrisico maar het verbieden ervan. Iets dat 50 jaar geleden tot Nederland doordrong, nu pas tot de VS en nog steeds niet tot Rusland.
Eenmaal in de VS werd ik overstroomd door reclame voor de heilzaam geachte werking van bacteriëndodende middelen. Zou men in de VS niet weten dat de mensheid zou uitsterven zonder bacteriën? Ik kreeg het vermoeden dat men kinderen het liefst zo lang mogelijk zou opvoeden in couveuses uit angst voor alle besmettingen en mogelijke gevaren die hen zouden bedreigen. Vandaar ook dat hierboven vermelde heilige geloof in helmen en kniebeschermers: er is weinig vertrouwen in het menselijk vermogen om door uitdagingen sterker te worden. Een maatschappij die bestaat uit overbeschermde kinderen is niet weerbaar maar weerloos.
Daar komt de angst bij om aansprakelijk gesteld te worden. Mijn Amerikaanse vrienden bezworen mij om niet in de (volgens hen) slechte Europese gewoonte te vervallen om anderen te helpen als zij in problemen kwamen. Dat zou tot miljoenenclaims kunnen leiden. In Amerikaanse huurauto's had ik weinig aan de achteruitkijkspiegels door de lappen tekst die daarop stonden om onder de wettelijke aansprakelijkheid uit te komen. En dan zwijg ik nog maar over de waarschuwingen om geen levende wezens in de oven of magnetron te stoppen, om niet uit te glijden over mogelijk natte vloeren of mij te branden aan hete bekertjes met koffie of soep. Het is daarom begrijpelijk dat de Amerikaanse gezondheidszorg veel duurder is dan de Europese door alle rechtszaken waartegen artsen zich moeten verzekeren.
Al die smetvrees en angst voor bedreigingen staat op het eerste gezicht in schril contrast met het vrije wapenbezit dat veel meer slachtoffers eist dan alle ongelukken door achteruitkijkspiegels, natte vloeren en hete bekertjes bij elkaar. Maar toch ligt het in elkaars verlengde: wie zich voortdurend bedreigd voelt, durft de deur niet uit zonder zware bewapening. Het ligt voor de hand dat die angst gevoed wordt door alle geweld op televisie en in films. Ik ben vredelievend opgevoed en ik haak af als geweld wordt opgediend. Daardoor kan ik nog maar weinig Amerikaanse films en tv-programma's uit kijken.
De verheerlijking van het geweld in de vermaakindustrie is omgekeerd evenredig met de publieke verwerping van naakt. Ik herinner mij uit de VS nog een rel rond een kopie van het beeld David van Michelangelo dat volgens omwonenden aangekleed moest worden. Om nog maar te zwijgen van de Amerikaanse acties om koeien en paarden te kleden. Zelfs in het zeer homovriendelijke Provincetown bij Boston werd ik door de politie te paard betrapt bij het naaktzonnen buiten het zicht van iedereen. In Buffalo NY liep ik voor het eerst in mijn leven in de VS een Finse sauna naakt binnen: opschudding alom! In beide gevallen kon ik aan de gevangenis ontsnappen door de onschuldige onwetende Europeaan te wezen waar naaktstranden en bloot in sauna's gebruikelijk zijn, wat gelukkig door enkele Amerikaanse omstanders die Europa bezocht hadden met schroom werd bevestigd.
Dat de puriteinse naakthaat gepaard gaat met grootschalige pornoverslaving was mij al eerder in godsdienstig Nederland opgevallen. Maar dat het publieke taboe op seksualiteit samenhangt met de verslaving aan geweld en aan het vrije wapenbezit, daar kwam ik in de VS pas achter. Zo is het te verklaren dat Facebook wel onthoofdingen laat zien maar geen vrouwen die kinderen de borst geven. Om een boodschap uit de VS aan de VS voor te houden: make love, not war!
Amerikaans filmgeweld is sinds 1950 verdubbeld
Zie hier een documentaire over de naoorlogse strijd van de Amerikaanse regering tegen homo's.
Begin 2016 heeft de VN postzegels uitgeven ter bevordering van de gelijk behandeling van homo/lesbische minderheden wereldwijd. Onder andere Rusland heeft daar problemen mee.
Mijn memoires "Humanisme als zelfbeschikking, levensherinneringen van een homohumanist" zijn november 2016 uitgegeven bij de Papieren Tijger Breda.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten