250. De onvrijheid van godsdienst (9)

Het eerste bericht in deze serie ging over de grondwettelijke vrijheid van godsdienst én levensovertuiging. Het tweede bericht ging over de gevaarlijke onduidelijkheid van het begrip 'religie'. Het derde bericht ging over de afnemende macht van wereldgodsdiensten. Het vierde bericht ging over het onterechte achteruitgangsdenken in veel (a)sociale media. Het vijfde bericht ging over een humanistische verklaring van dit achteruitgangsgeloof. Het zesde bericht ging over een falende Nederlandse overheid inzake "godsdienstvrijheid". Het zevende blogbericht ging over de vraag of islamisering dreigt in Nederland. Het achtste blogbericht ging over wereldwijde gewelddadige vervolging van islamitisch geloofsafval. Het onderstaande laatste bericht in deze serie gaat over godsdiensten en homoseksualiteit.

Doodstraf op homoseksualiteit: alleen in islamitische landen
De doodstraf op homoseksualiteit bestaat alleen nog in deze islamitische landen: (delen van) Afghanistan en Irak, Iran, Jemen, (islamitisch noorden van) Nigeria, Saoedi-Arabië, Soedan, (delen van) Somalië en Syrië. De doodstraf op homoseksualiteit bestaat formeel nog wel maar wordt niet meer toegepast in (overig) Afghanistan, Bangladesh, Mauritanië, Pakistan, (overig) Somalië en de Verenigde Arabische Emiraten. In heel veel islamitische landen zijn homo's hun leven niet zeker, bijvoorbeeld door (soms vervolgde) eerwraak.

Homoseksualiteit strafbaar zonder doodstraf in islamitische landen
In de volgende islamitische landen is homoseksualiteit nog steeds strafbaar zonder dat de doodstraf opgelegd kan worden: Algerije, Bhutan, Brunei, de Comoren,  (formeel niet maar feitelijk wel in) Egypte, (delen van) Indonesië, (het merendeel van) Irak, Koeweit, Libië, de Malediven, Maleisië, Marokko, Oezbekistan, Oman, Palestina (Gaza), Qatar, (het grote merendeel van) Syrië, Tunesië en Turkmenistan. Ook hier komt dodelijke eerwraak voor.

Homoseksualiteit strafbaar door koloniaal-christelijke Engelse wetgeving
In blogbericht 19 beschreef ik de negentiende-eeuwse Engelse koloniale homovijandige wetgeving die vanuit een christelijke godsdienst veel homoleed wereldwijd verspreid heeft. Homoseksualiteit is nog steeds strafbaar in de voormalige Engelse koloniën Antigua & Barbuda, Bangladesh, Barbados, Birma, Botswana, Brunei, de Cookeilanden, Dominica, Gambia, Ghana, Grenada, Guyana, India, Jamaica, Kameroen, Kenia, Kiribati, Malawi, Mauritius, Namibië, Nauru, (zuidelijk) Nigeria, Oeganda, Pakistan, Papoea-Nieuw-Guinea, Saint Kitts & Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent & de Grenadines, Samoa, Sierra Leone, Singapore, Soedan, de Solomoneilanden, Sri Lanka, Swaziland, Tanzania, Tonga, Trinidad & Tobago, Tuvalu, Zambia, Zuid-Soedan en Zimbabwe. De islamitische landen in dit lijstje kregen hun homovijandige wetgeving opgelegd vanuit christelijk en koloniaal Engeland.

Godsdienstige veroordeling homoseksualiteit klopt niet
Ook hier is homoseksualiteit weer een toetssteen voor een rechtstaat. Bovendien heb ik inmiddels aangetoond dat het niet klopt dat bijbel- en koranteksten homoseksualiteit zouden verbieden: zie hierover mijn hoofdstuk over "Homoseksualiteit als toetssteen: islam, christendom en humanisme onderling vergeleken" in: Bert Gasenbeek en Floris van den Berg (red); Rob Tielman, een begeesterd humanist", uitgegeven door Uitgeverij Papieren Tijger (Breda 2010). Klik hier voor enige bijbelse overwegingen om homohaat te bestrijden en hier voor islamitische. Ik hoop dat dit tot godsdienstigen zal doordringen!

Ondanks godsdienstig verzet toch openstelling huwelijk
Wie na het lezen van dit blogbericht pessimistisch dreigt te worden, doet er goed aan om te kijken wat er gebeurd is met de openstelling van het huwelijk voor paren van gelijk geslacht. Sinds de eerste huwelijkssluiting op 1 april 2001 is dit beste Nederlandse ideële exportproduct over meer dan dertig landen verspreid ondanks heftig godsdienstig verzet.

De lijst is op dit moment: (2001) Nederland, (2003) België, (2005) Spanje en Canada, (2006) Zuid-Afrika, (2009) Noorwegen en Zweden, (2010) Portugal, IJsland en Argentinië, (2012) Denemarken, (2013) Brazilië, Frankrijk, Uruguay, Nieuw-Zeeland, Engeland en Wales, (2014) Schotland, (2015) Luxemburg, Verenigde Staten en Ierland, (2016) Colombia en Groenland, (2017) Finland, Malta, Duitsland, Australië en Faeröer, (2019) Oostenrijk en Taiwan. Omdat de lijst zich nog steeds uitbreidt, verwijs ik naar de lijst van Wikipedia met een volledig historisch overzicht. Ondanks de heersende onvrijheid van godsdienst hebben deze mensenrechten in de afgelopen jaren wereldwijd bemoedigende vooruitgang geboekt!


Naschrift
Op 25 juni 2020 werd het rapport bekend van de parlementaire ondervragingscommissie die beïnvloeding in Nederland vanuit onvrije landen onderzocht. Onvrije landen als Saoedi-Arabië, Qatar en Koeweit beïnvloeden moslimgemeenschappen in Nederland met een eng gedachtegoed dat kernwaarden en vrijheden van onze samenleving afwijst.


Naschrift. Wereldwijde homovervolging
Het meest gelezen blogbericht hierover is nummer 29 over het homovijandige Rusland. Dat wordt in deze groep gevolgd door bericht 19 over de noodlottige Britse invloed op de wereldwijde homovervolging, door bericht 72 over het misleidend onderzoek naar het ontstaan van homoseksualiteit, door 4 over levensgevaarlijke preutsheid, door bericht 128 over homovluchtelingen, door bericht 64 over homohaters, door het bericht 148 over de grootste aanslag op een homo/lesbische bijeenkomst in Amerika in Orlando, door het bericht 79 over Alan Turing (1912-1954), door blogbericht 66 over de emancipatiefilm Pride en door het bericht 31 over het vrijwel vergeten Oeganda-drama in zwart Afrika.


Naschrift. Meest gelezen blogberichten over homoseksualiteit
Het meest gelezen blogbericht over homoseksualiteit is nummer 80 over de World Press Photo 2014. Daarop volgen nummer 32 over mijn eerste vriendje, nummer 29 over de Russische homovervolging, nummer 45 over Gerard Reve en Antoine Bodar, nummer 37 over de rampenzomer 1967, nummer 19 over de wereldwijde Britse homovervolging, nummer 51 over Homostudies, nummer 40 over Benno Premsela, een nieuwe vader, nummer 78 over homoseks en jongeren, en als tiende, nummer 28 over mijn homojeugd.