Op 15 juni 2024 plaatste ik blogbericht 551: Alweer een "ruk naar rechts" die er niet kwam, naar aanleiding van de verkiezingen voor het Europees Parlement. Ik maak daar nu meteen een nieuwe blogserie van vanwege de parlementsverkiezingen in Frankrijk op 30 juni 2024 en 7 juli 2024. De meeste media schreven over de eerste ronde dat de radicaal-rechtse partij RN van Le Pen die verkiezingen zou hebben gewonnen. Die media hebben de neiging om van een winnaar te spreken als een partij slechts een kwart tot een derde van de stemmen heeft gekregen. Ik vind dat pas van een winnaar pas kan worden gesproken als een partij een meerderheid van de stemmen heeft gekregen. Voorbeeld ter verheldering.
De volksverlakkerij van het Nederlandse Oekraïne-referendum van 6 april 2016
Wie deze hele geschiedenis wil lezen, verwijs ik hier naar blogbericht 139: 'Referendum? Schijnvertoning!'. In de kern komt het erop neer dat 20% van de kiesgerechtigden zichzelf ging beschouwen als 'het volk'. En de meeste Nederlandse media bevestigden dat door het te hebben over "de Nederlanders" en "de winnaars" terwijl het in werkelijkheid over een heel kleine minderheid ging. Referenda nodigen uit tot deze volksverlakkerij. Zie de vele voorbeelden in het buitenland, zoals de brexit. Terwijl referenda de schijn hebben heel democratisch te zijn, vormen zij in werkelijheid een werktuig van die populisten die een democratie ten onrechte opvatten als de dictatuur van een meerderheid die vaak in de werkelijkheid een minderheid van alle kiesgerechtigden blijkt te zijn. Echte democratie is de maatschappelijke vormgeving van het beginsel dat alle mensen het recht hebben om zelf zin en vorm te geven aan hun leven zolang zij het mensenrecht op zelfbeschikking van anderen te respecteren. Ik vind dat media moeten ophouden over winnaars te spreken als het gaat om een minderheid van alle kiezers en kiesgerechtigden: noem het de grootste.
De Franse parlementsverkiezingen van 30 juni 2024
De opkomst in deze eerste ronde was 67%. Dat betekent dat pakweg een derde van alle kiesgerechtigden niet heeft gestemd. De radicaal-rechtse partij RN haalde nu 33% van de stemmen. Als je kijkt naar alle kiesgerechtigden gaat het hier om bijna een vijfde: bepaald geen meerderheid dus. Het linkse NFP kwam nu op 28% en de partij van Macron op 21%. In slechts 76 van de 577 kiesdistricten was er die eerste ronde sprake van een meerderheid.
Iedere partij die meer dan 12,5 % van de stemmen haalde mocht door naar de tweede ronde. De midden- en linkse partijen riepen op om te gaan stemmen op de sterkste van hun kandidaten die de rechtse kandidaat van RN het beste kon verslaan. RN vond dat ondemo-cratisch maar dat slaat nergens op. Het staat iedere kiezer vrij om al dan niet te stemmen.
De Franse parlementsverkiezingen van 7 juli 2024
Merkwaardig genoeg is nergens op het internet te vinden hoe hoog de opkomst was in de tweede ronde. Wel dat die de hoogste in veertig jaar was. Ook waren nergens percentages te vinden maar wel de aantallen behaalde zetels. De linkse combinatie NFP kreeg van de 577 zetels er 182, de centrumpartij van Macron 168 zetels en radicaal-rechtse RN van Le Pen 143 zetels. Het is dus duidelijk dat een grote meerderheid van de stemmers tegen een "ruk naar rechts" was: zowel in de eerste als in de tweede ronde. Ook is duidelijk dat het districtenstelsel open staat voor manipulatie en een erg vertekend beeld geeft van de werkelijke aantallen kiezers zoals in ons stelsel van evenredige vertegenwoordiging.
Alweer een "ruk naar rechts" die er niet kwam.
In het Verenigd Koninkrijk won de sociaal-democratische Labour-partij overduidelijk. Nergens in de Nederlandse media las ik over een "ruk naar links". Dat was ook niet het geval bij de recente linkse overwinningen in Scandinavië. Rechts vindt dat onze media links zijn. Maar als je de media-obsessie ziet met "rukken naar rechts" krijg je de indruk dat veel media vooral bang zijn om voor links te worden aangezien waardoor rechtse beeldvorming veel te veel aandacht krijgt. Net zoals het dogma dat goed nieuws geen nieuws zou zijn.
Naschrift. Mediakritiek
Het best bekeken in deze serie is nummer 226 over Terugblik op 2017: populismegolf gestopt (de grootste stijger in mijn hele blog). Dat wordt in populariteit gevolgd door de blognummers 80 over de World Press Photo 2014, het nummer 4 over Levensgevaarlijke preutsheid (de tweede stijger in deze serie), het nummer 277 over De fabel van de gele hesjes & klaagschaamte (de eerste stijger in deze serie), nummer 74 over Valse nichten, nummer 139 over Referendum? Schijnvertoning!, het nummer 34 over Vijf misverstanden over democratie (de derde stijger in deze groep), nr. 144 over de vraag: Is homo-nieuws geen nieuws? (1), het nummer 186 Populismegolf gestopt in Nederland en als tiende het nummer 184 over CDA-aanval op zelfbeschikking (1): Nederland is geen christelijk land.
Naschrift. Verkiezingen in Nederland
Dit blogbericht past in mijn blogserie over de Nederlandse verkiezingen
en de gevolgen ervan. Daarin verschenen eerder de blogberichten 179: Moreel leiderschap: wat is dat?, nummer 180: Referendum? Schijnvertoning! (2), nummer 181: De anti-elite-paradox, nummer 182: 'De kloof' bestaat niet in Nederland, nummer 183: "Wij worden niet gehoord!": klopt dat wel? en nummer 184: CDA-aanval op zelfbeschikking (veel gelezen).
Zie voor mijn
reactie op de uitslag van de verkiezingen blogbericht 186: Populismegolf gestopt in Nederland (dit bericht is hiervan het meest gelezen), 187: Regeringsvorming in Nederland (1) over het belang van het oeroude poldermodel, 188: Regeringsvorming in Nederland (2) over het divagedrag van kiezers, 189: Regeringsvorming in Nederland (3) over het consumentengedrag van kiezers, 190: Regeringsvorming in Nederland (4) over het links/progressieve misverstand, 191: Regeringsvorming in Nederland (5) over het belang van samenwerkingsstrategieën, 192: Regeringsvorming in Nederland (6) over het belang van het maatschappelijk middenveld, en als laatste blogbericht in deze serie nummer 199: Regeringsvorming in Nederland (7) over de duur van de kabinetsformatie.
Hierna volgde een nieuwe serie over de staat van Nederland met blogbericht 211, Is de gekozen burgemeester ondemocratisch?, bericht 212, CDA-aanval op zelfbeschikking (2), blogbericht 226, Terugblik op 2017: populismegolf gestopt (het best bekeken in 2017 en 2018), blogbericht 227, Populismepreventie in Nederland, bericht 233, Referendum: aanval op democratie (1), bericht 234, Red de benoemde burgemeester!, blogbericht 235, Wat te doen met het "sleepwet"-referendum?, blogbericht 236, Verkiezingen van 21 maart 2018 hoopgevend, blogbericht 238, Nederlanders worden optimistischer!, blogbericht 265, Referendum: aanval op democratie (2), bericht 273, Homo/lesbische (on)veiligheid in Nederland, blogbericht 275, Staatscommissie parlementair stelsel Nederland, blogbericht 276, Nederland ontkerkelijkt snel, en blogbericht 277, De fabel van de gele hesjes & klaagschaamte (het begrip klaagschaamte heeft Google bereikt!).
Vlogberichten
Inmiddels zijn dertien vlogberichten verschenen:
1. Aanleiding memoires Rob Tielman, (het op twee na meest bekeken vlogbericht)
2. Boerkini's welkom op het naaktstrand, (het op een na meest bekeken vlogbericht)
3. Homo(zelf)haat, (het op vier na meest bekeken vlogbericht)
4. Tegen homoporno en voor homo-erotiek, (met > 1500 het meest bekeken vlogbericht)
5. Geweld en preutsheid in de VS, (het minst bekeken vlogbericht)
6. Nederlandse en puriteinse tradities in de VS, (op vier na minst bekeken vlogbericht)
7. Frieslands 'iepen mienskip', (het meest bekeken Friese vlogbericht)
8. Friezen uitvinders poldermodel, (het gemiddeld bekeken Friese vlogbericht)
9. Atlas van Friesland, (het minst bekeken Friese vlogbericht)
10. Homoseksualiteit en homocultuur, (het op drie na meest bekeken vlogbericht)
11. Internetdating homo's en beeldvorming, (het op drie na minst bekeken vlogbericht)
12. Misverstanden rond Europese Unie (het op een na minst bekeken vlogbericht) en
13. Humanisme is niet het bestrijden van godsdienst. (het op twee na minst bekeken vlogbericht)
