Op 21 januari 2021 besloot de Tweede Kamer een avondklok in te stellen. Van negen uur 's avonds tot half vijf 's morgens mag men niet zonder een geldige reden de deur uit. In veel media wordt net gedaan alsof deze avondklok een zelfde vrijheidsberoving zou zijn als die tijdens de Tweede Wereldoorlog, de zg. Sperrzeit. Wie de Nederlandse kwissen een beetje volgt, weet dat de kennis van aardrijkskunde en geschiedenis in Nederland heel slecht is.
Deze avondklok is geen Sperrzeit
Mijn proefschrift, Homoseksualiteit in Nederland, studie van een emancipatiebeweging
(Amsterdam 1982), leidde er toe dat ik veel mensen sprak die de Tweede Wereldoorlog hadden meegemaakt. Zo weet ik uit eerste hand hoe levensbedreigend die door de Duitse bezetter opgelegde Sperrzeit was. Men doet onrecht aan de slachtoffers daarvan door onze huidige avondklok daarmee gelijk te stellen. Eerder in mijn blog heb ik dit zwelgen in het vermeende eigen leed 'divagedrag' genoemd. Het doet onrecht aan het echte leed dat in andere tijden en op andere plaatsen slachtoffers is aangedaan. Gebrek aan klaagschaamte.
Hulpverlening gewenst
Dat neemt niet weg dat veel mensen door opgelegd isolement in problemen kunnen komen. Ik heb al eerder in mijn blog geschreven dat de overheid niet alleen naar virusbestrijding moet kijken maar ook naar de maatschappelijke gevolgen ervan. Organisaties als het Rode Kruis en Humanitas doen hier belangrijk werk. Voor mijn lezers die Nederlands leren: het gezegde "de put dempen als het kalf verdronken is", is hierop van toepassing. Het is beter problemen te voorkómen dan alleen maar aandacht te hebben voor het oplossen ervan.
Preventief handelen rechtvaardigt avondklok
In mijn blog heb ik herhaaldelijk opgemerkt dat de Nederlandse overheid te traag reageert op de meeste ontwikkelingen rond het coronavirus: te weinig en te laat. Met de opkomst van nieuwe, meer besmettelijke virusvarianten is het terecht dat de Nederlandse overheid overgaat tot een beperkte (geen absolute!) avondklok. De geschiedenis zal het leren of dit voldoende was. Maar meer aandacht voor meer preventie is juist in verkiezingstijd terecht.
Naschrift.
Het dagblad Trouw van 29 maart 2021 opent met de grote kop "Nederlander werd in het coronajaar zelfs iets tevredener". Ik citeer uit het artikel over een nieuw rapport van het Centraal Bureau voor de Statistiek: "Het aantal ondervraagden dat het eigen welzijn een hoog cijfer geeft, een zeven of hoger, steeg vorig jaar met 2 procent, naar 66 procent. Het aantal dat zichzelf een vier of lager geeft, daalde licht, van 2,8 procent in 2019 naar 2,6 procent vorig jaar. (...) Het zou goed kunnen dat ondervraagden zo tevreden zijn omdat ze beseffen dat het in deze tijd veel erger kan. (...) Er is ook gevraagd naar het vertrouwen in de samenleving en instituties. Dat is flink toegenomen, vooral het vertrouwen in de Tweede Kamer, van 39 procent in 2019 naar 52 procent vorig jaar. (...) Al sinds 2014 neemt het vertrouwen in instituties toe. Dat mensen vorig jaar veel vertrouwen hadden in de overheid, is opvallend, omdat je in de media vaak mensen hoort die dat vertrouwen juist niet hebben. In ons onderzoek is dat maar een marginale groep." Diezelfde dag om 13 uur bekeek via Google hoeveek media dit bericht prominent berichtten: ik vond geen enkel voorbeeld. Waarmee mijn stelling in de blogserie met mediakritiek is bevestigd: goed nieuws is geen nieuws en de sociale werkelijkheid wordt negatiever voorgesteld dan zij is.
Naschrift. Mediakritiek
Het best bekeken in deze serie is nummer 226 over Terugblik op 2017: populismegolf gestopt (de grootste stijger in mijn hele blog). Dat wordt in populariteit gevolgd door de blognummers 80 over de World Press Photo 2014, het nummer 4 over Levensgevaarlijke preutsheid (de tweede stijger in deze serie), het nummer 277 over De fabel van de gele hesjes & klaagschaamte (de eerste stijger in deze serie), nummer 74 over Valse nichten, nummer 139 over Referendum? Schijnvertoning!, het nummer 34 over Vijf misverstanden over democratie (de derde stijger in deze groep), nr. 144 over de vraag: Is homo-nieuws geen nieuws? (1), het nummer 186 Populismegolf gestopt in Nederland en als tiende het nummer 184 over CDA-aanval op zelfbeschikking (1): Nederland is geen christelijk land.
Naschrift. Coronavirus
Over het coronavirus verschenen de volgende berichten: nummer 340, Transgender-zichtbaarheid & coronavirus, nummer 341, Mensenrechten, coronavirus & China, nummer 342, Mensenrechten, coronavirus & Rusland, nummer 343, Mensenrechten, coronavirus & Hongarije, nummer 344, Mensenrechten, coronavirus & Polen, nummer 345, Mensenrechten, coronavirus & Brazilië, nummer 347, Mensenrechten, coronavirus & Verenigde Staten, nummer 355, Mondkapje verplicht op naakstrand of in leeg bos?, nummer 357, Mondkapjesgedoe in Nederland, nummer 358, Reizen in (anti)mond-kapjesland, nummer 359, Waar maken we ons druk over? en nummer 360, Reizen in (anti)mondkapjesland (2).
Naschrift. Verkiezingen in Nederland
Dit blogbericht past in mijn blogserie over de Nederlandse verkiezingen
en de gevolgen ervan. Daarin verschenen eerder de blogberichten 179: Moreel leiderschap: wat is dat?, nummer 180: Referendum? Schijnvertoning! (2), nummer 181: De anti-elite-paradox, nummer 182: 'De kloof' bestaat niet in Nederland, nummer 183: "Wij worden niet gehoord!": klopt dat wel? en nummer 184: CDA-aanval op zelfbeschikking (veel gelezen).
Zie voor mijn
reactie op de uitslag van de verkiezingen blogbericht 186: Populismegolf gestopt in Nederland (dit bericht is hiervan het meest gelezen), 187: Regeringsvorming in Nederland (1) over het belang van het oeroude poldermodel, 188: Regeringsvorming in Nederland (2) over het divagedrag van kiezers, 189: Regeringsvorming in Nederland (3) over het consumentengedrag van kiezers, 190: Regeringsvorming in Nederland (4) over het links/progressieve misverstand, 191: Regeringsvorming in Nederland (5) over het belang van samenwerkingsstrategieën, 192: Regeringsvorming in Nederland (6) over het belang van het maatschappelijk middenveld, en als laatste blogbericht in deze serie nummer 199: Regeringsvorming in Nederland (7) over de duur van de kabinetsformatie.
Hierna volgde een nieuwe serie over de staat van Nederland met blogbericht 211, Is de gekozen burgemeester ondemocratisch?, bericht 212, CDA-aanval op zelfbeschikking (2), blogbericht 226, Terugblik op 2017: populismegolf gestopt (het best bekeken in 2017 en 2018), blogbericht 227, Populismepreventie in Nederland, bericht 233, Referendum: aanval op democratie (1), bericht 234, Red de benoemde burgemeester!, blogbericht 235, Wat te doen met het "sleepwet"-referendum?, blogbericht 236, Verkiezingen van 21 maart 2018 hoopgevend, blogbericht 238, Nederlanders worden optimistischer!, blogbericht 265, Referendum: aanval op democratie (2), bericht 273, Homo/lesbische (on)veiligheid in Nederland, blogbericht 275, Staatscommissie parlementair stelsel Nederland, blogbericht 276, Nederland ontkerkelijkt snel, en blogbericht 277, De fabel van de gele hesjes & klaagschaamte (het begrip klaagschaamte heeft Google bereikt!).
Vlogberichten
Inmiddels zijn dertien vlogberichten verschenen:
1. Aanleiding memoires Rob Tielman, (het op twee na meest bekeken vlogbericht)
2. Boerkini's welkom op het naaktstrand, (het op een na meest bekeken vlogbericht)
3. Homo(zelf)haat, (het op vier na meest bekeken vlogbericht)
4. Tegen homoporno en voor homo-erotiek, (met > 1000 het meest bekeken vlogbericht)
5. Geweld en preutsheid in de VS, (het minst bekeken vlogbericht)
6. Nederlandse en puriteinse tradities in de VS, (op vier na minst bekeken vlogbericht)
7. Frieslands 'iepen mienskip', (het meest bekeken Friese vlogbericht)
8. Friezen uitvinders poldermodel, (het gemiddeld bekeken Friese vlogbericht)
9. Atlas van Friesland, (het minst bekeken Friese vlogbericht)
10. Homoseksualiteit en homocultuur, (het op drie na meest bekeken vlogbericht)
11. Internetdating homo's en beeldvorming, (het op drie na minst bekeken vlogbericht)
12. Misverstanden rond Europese Unie (het op een na minst bekeken vlogbericht) en
13. Humanisme is niet het bestrijden van godsdienst. (het op twee na minst bekeken vlogbericht)
