In de jaren tachtig en negentig ben ik tientallen keren in New York geweest. Aanvankelijk voelde ik mij sterk tot de stad aangetrokken. De dynamiek. Het vreedzaam samenleven van ontelbare verschillende culturen. De Nederlandse geschiedenis van deze stad, zo treffend beschreven door Russel Shorto. De strijdbare homobeweging in een uiterst homovijandige VS. De gezellige homowijk Greenwich Village. Het oude ethisch/humanistische centrum aan het Central Park en de lange humanistische vertegenwoordiging bij de Verenigde Naties.
Mijn afnemende waardering voor de Verenigde Staten
Maar geleidelijk aan ergerde ik mij aan de VS. Niet zozeer aan de stad zelf. Maar meer aan de ontwikkelingen in de rest van de VS. Ik gaf er veel gastlezingen door het hele land voor humanistische en homobewegingen. Daardoor werd ik mij bewust van de onkunde van heel erg veel Amerikanen over de rest van de wereld. Ook over Nederland, zoals ik beschreef in mijn blogbericht 16: Hans Brinker and a finger in a leaking dike. Mede veroorzaakt door hun gebrek aan talenkennis, zoals beschreven in blogbericht 17: Disadvantaged by English.
De New York Times was en is een goede uitzondering maar de meeste Amerikaanse media besteedden en besteden vrijwel geen aandacht aan ontwikkelingen wereldwijd. Er was en is een erg sensatiegerichte verslaving aan geweld. Het vrije wapenbezit maakte dat ik mij er steeds onveiliger ging voelen. De enorme kloof tussen rijk en arm werd en wordt steeds schrijnender. Het vliegveld JFK bij New York ervaarde ik als uiterst vijandig tegenover alle buitenlanders. Daarom vloog ik de laatste jaren naar het veel vriendelijkere vliegveld van Boston en nam daar de trein naar New York. De meeste Amerikanen verklaarden mij voor gek maar het gaf mij een Europees gevoel van reizen. Eind 1998 trad ik na twaalf jaar af als president van de International Humanist and Ethical Union. Daarmee verviel voor mij een belangrijke reden om de VS te bezoeken. Sindsdien ben ik er nooit meer geweest.
11 september 2001
Ik was twee keer eerder op het uitzichtdak van het WTC. De terroristische aanslag op de twee torens veroorzaakte daardoor voor mij een extra schok want dit had mij ook kunnen overkomen. Al snel bleek dat het gebrek aan historische en aardrijkskundige kennis in de VS tot verkeerde beslissingen leidde. De wraak na de Eerste Wereldoorlog droeg bij aan het ontstaan van de Tweede. De onkunde over de verschillende islamitische stromingen leidde mede tot de averrechts uitpakkende bezetting van Irak. Geweld beantwoorden met groter geweld leidt niet tot minder maar tot meer terrorisme. De Amerikaanse weigering om mee te werken aan het Internationaal Strafhof in Den Haag en de wet die een invasie (!) in Den Haag mogelijk maakte: het versterkte het besef dat de VS zich verheven voelde en voelt boven de rest van de wereld. Alsof buitenlandse doden minder erg zijn dan Amerikaanse.
Interview met de Britse hoogleraar oorlogsstudies Lawrence Freedman
In het weekblad De Groene van 9 september 2021 staat een interview met de Britse hoogleraar oorlogsstudies Lawrence Freedman. Ik citeer: "De beste terrorismebestrijding blijft goede inlichtingen, steun onder de bevolking en gecontroleerde reacties op wandaden. Het probleem met 9/11 is dat deze weg niet is gevolgd. Door de kracht van de reactie hebben we de zaken slechter gemaakt in plaats van beter. Dat gold meer voor Irak dan Afghanistan: onze reactie hielp om mensen te radicaliseren. Vreemd genoeg denk ik, terugkijkend, dat de aanslagen en de nasleep dingen bevestigden die we al wisten en die we destijds in praktijk hadden moeten brengen. We wisten genoeg van terrorisme om te weten dat je na zo'n aanslag van 9/11 niet de oorlog verklaart aan een zelfstandig naamwoord, aan 'terreur' of terrorisme', maar aan bepaalde terroristen zélf. Het zorgde ervoor dat het de VS boven het hoofd groeide: zij raakten verwikkeld in te veel conflicten en konden niet al te kieskeurig zijn over wie zij steunden. Ze verloren de controle. (...) Als we erop terugkijken, moeten we in de eerste plaats stilstaan bij hoeveel dood, vernietiging en lijden er is ontstaan door 9/11. Als die aanslagen er niet waren geweest, zouden de Amerikanen in het eerste decennium van deze eeuw niet bijzonder actief zijn geweest buiten hun grenzen. Vanwege 9/11 waren ze overactief. En de gevolgen daarvan waren droevig. (..) Bij de oorlogen die de VS na 9/11 in het Midden-Oosten begonnen zijn honderdduizenden mensen omgekomen, en de na-effecten ontwikkelen zich nog steeds."
Ironie der geschiedenis
De ironie der geschiedenis is dat hetzelfde Amerika dat democratie gewelddadig overal in de wereld wilde bevorderen, onder de populistische president Trump binnenlands werd bedreigd. In eerdere blogberichten heb ik aangetoond dat Trump gekozen is door slechts een derde van alle kiesgerechtigden. Net als in Polen en Hongarije ging die minderheid zich gedragen als meerderheid die het recht zou hebben om hun wil op te leggen aan de rest van de bevolking. Gelukkig kent Nederland geen districtenstelsel en kennen wij wel het poldermodel waardoor onze democratie geen dictatuur van een (al dan niet vermeende) meerderheid kan worden. Zie ook mijn serie over verkiezingen in Nederland hieronder.
Naschrift. Amerika
Het
aantal Amerikaanse lezers van mijn blog is het grootst na die uit
Nederland. In deze groep bleef weer het meest gelezen blogbericht 18 over Dangerous stamps! Met dank aan het Postzegelblog
want postzegels kunnen heel veel onthullen over een land, in dit geval
over de Verenigde Staten. Daarna gevolgd door mijn blogbericht nummer 15 over (Anti) Holland Mania & Nieuw Amsterdam. Ook goed bekeken werd blogbericht 16 over Hans Brinker and a finger in a leaking dike. Verder moeten genoemd worden nummer 148 over de grootste aanslag op een homo/lesbische bijeenkomst in de VS in Orlando, nummer 119 over IHEU & de Verenigde Staten, bericht nummer 181 over De anti-elite-paradox over Trump (de grootste stijger in deze groep), nummer 101 over American Democracy 101, nummer 173 over Geweld en preutsheid in de VS (over vlogbericht 5), nummer 174 over Nederlandse en puriteinse tradities in de VS (over vlogbericht 6) , en nummer 67 over American paradoxes. Zie voor de overige vlogberichten het volledige lijstje onderaan.
Naschrift. Verkiezingen in Nederland
Dit blogbericht past in mijn blogserie over de Nederlandse verkiezingen
en de gevolgen ervan. Daarin verschenen eerder de blogberichten 179: Moreel leiderschap: wat is dat?, nummer 180: Referendum? Schijnvertoning! (2), nummer 181: De anti-elite-paradox, nummer 182: 'De kloof' bestaat niet in Nederland, nummer 183: "Wij worden niet gehoord!": klopt dat wel? en nummer 184: CDA-aanval op zelfbeschikking (veel gelezen).
Zie voor mijn
reactie op de uitslag van de verkiezingen blogbericht 186: Populismegolf gestopt in Nederland (dit bericht is hiervan het meest gelezen), 187: Regeringsvorming in Nederland (1) over het belang van het oeroude poldermodel, 188: Regeringsvorming in Nederland (2) over het divagedrag van kiezers, 189: Regeringsvorming in Nederland (3) over het consumentengedrag van kiezers, 190: Regeringsvorming in Nederland (4) over het links/progressieve misverstand, 191: Regeringsvorming in Nederland (5) over het belang van samenwerkingsstrategieën, 192: Regeringsvorming in Nederland (6) over het belang van het maatschappelijk middenveld, en als laatste blogbericht in deze serie nummer 199: Regeringsvorming in Nederland (7) over de duur van de kabinetsformatie.
Hierna volgde een nieuwe serie over de staat van Nederland met blogbericht 211, Is de gekozen burgemeester ondemocratisch?, bericht 212, CDA-aanval op zelfbeschikking (2), blogbericht 226, Terugblik op 2017: populismegolf gestopt (het best bekeken in 2017 en 2018), blogbericht 227, Populismepreventie in Nederland, bericht 233, Referendum: aanval op democratie (1), bericht 234, Red de benoemde burgemeester!, blogbericht 235, Wat te doen met het "sleepwet"-referendum?, blogbericht 236, Verkiezingen van 21 maart 2018 hoopgevend, blogbericht 238, Nederlanders worden optimistischer!, blogbericht 265, Referendum: aanval op democratie (2), bericht 273, Homo/lesbische (on)veiligheid in Nederland, blogbericht 275, Staatscommissie parlementair stelsel Nederland, blogbericht 276, Nederland ontkerkelijkt snel, en blogbericht 277, De fabel van de gele hesjes & klaagschaamte (het begrip klaagschaamte heeft Google bereikt!).
Vlogberichten
Inmiddels zijn dertien vlogberichten verschenen:
1. Aanleiding memoires Rob Tielman, (het op twee na meest bekeken vlogbericht)
2. Boerkini's welkom op het naaktstrand, (het op een na meest bekeken vlogbericht)
3. Homo(zelf)haat, (het op vier na meest bekeken vlogbericht)
4. Tegen homoporno en voor homo-erotiek, (met > 1000 het meest bekeken vlogbericht)
5. Geweld en preutsheid in de VS, (het minst bekeken vlogbericht)
6. Nederlandse en puriteinse tradities in de VS, (op vier na minst bekeken vlogbericht)
7. Frieslands 'iepen mienskip', (het meest bekeken Friese vlogbericht)
8. Friezen uitvinders poldermodel, (het gemiddeld bekeken Friese vlogbericht)
9. Atlas van Friesland, (het minst bekeken Friese vlogbericht)
10. Homoseksualiteit en homocultuur, (het op drie na meest bekeken vlogbericht)
11. Internetdating homo's en beeldvorming, (het op drie na minst bekeken vlogbericht)
12. Misverstanden rond Europese Unie (het op een na minst bekeken vlogbericht) en
13. Humanisme is niet het bestrijden van godsdienst. (het op twee na minst bekeken vlogbericht)
