Van de journalist Haroon Ali verscheen onlangs het boek "Half" (uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam 2020). De flaptekst luidt: "Een ontwapenend debuut waarin Haroon Ali de confrontatie aangaat met zijn vader, zijn afkomst en zichzelf. Haroon Ali heeft een Pakistaanse vader en een Nederlandse moeder. Na hun scheiding hertrouwde zijn vader met een Pakistaanse en kreeg nog een zoon. Haroon is dus half, maar zijn halfbroer is heel. In een openhartige brief aan zijn broer vertelt Haroon over zijn vervlochten wortels, de afwezigheid van hun vader en de beladen tocht die hij maakt door Pakistan, van noord naar zuid.(...) Hij vecht voor de acceptatie van zijn geaardheid en levensstijl".
Het homojongerenblad Expreszo interviewde Haroon Ali. Een paar citaten: "Ik hoop dat dit boek mensen helpt om sterker in hun schoenen te staan. Dat ze weten dat je de regie hebt over wat je identiteit is en dat je tijd moet nemen om dat uit te zoeken. (...) Mensen zoals ik kunnen een brugfunctie hebben en laten zien dat die contrasten minder hard zijn dan we denken. (...) Het fijne van homo zijn is dat we alle maatschappelijke verwachtingen kunnen negeren. Niks moet, alles mag.(...) Ik hoor overal een beetje bij, maar het is niet beperkend of benauwend meer en ik kan er ook weer uitstappen als ik daar zin in heb."
Dit waargebeurde verhaal leest als een spannende avonturenroman
Haroon Ali beschrijft beeldend enkele dubbellevens van homo's in het homovijandige Pakistan. "Pakistaanse gays vinden het vaak eng om gelijkgestemden te ontmoeten - en terecht. Bars en clubs zijn verboden en als een illegaal feestje wordt ontdekt, worden de bezoekers opgepakt door de corrupte politie, die ze moeten omkopen om weer vrij te komen. Alleen de rijken kunnen hun gang gaan, veilig achter de hoge muren van hun vrijstaande , bewaakte villa's. (...) Officieel is homoseksualiteit nog strafbaar in Pakistan, vanwege de Britten. Die introduceerden sectie 377 in het Wetboek van Strafrecht in al hun kolonies. Als je wordt betrapt, kun je tot tien jaar gevangenis krijgen. (...) Wie ben ik om te oordelen over de schijn die ze ophielden voor de buitenwereld, door te doen alsof ze hetero waren en te trouwen met meisjes, alles om de familie-eer te beschermen? Hun ouders moesten eens weten welke verlangens er borrelden onder de façade, met welke demonen ze 's nachts worstelden. Hoe lang zal het nog duren voordat Pakistaanse jongeren zeggen: genoeg, laat me met rust? Wanneer kunnen gays liefhebben in vrijheid? Wanneer kunnen vrouwen hun seksualiteit omarmen? Wanneer kunnen atheïsten zich openlijk uitspreken? Wanneer beseffen Pakistaanse ouders dat hun heerschappij voorbij is en dat ze hun kinderen niet in toom kunnen houden met angst? (...) Vóór deze reis was ik maar een halfbloedje, een ondefinieerbaar, lichtbruin brouwsel. Maar ik begon langzaam maar zeker te wennen aan de term 'dubbelbloed', die ik steeds vaker hoorde en las. Niet een onzuivere mix van botsende bestanddelen, maar het beste van twee werelden bij elkaar opgeteld. Dubbelbloed, extra sterk. Daar voelde ik wel wat voor na al mijn omzwervingen. (...) Het zou mij niet meer storen als mensen vroegen waar ik vandaan kwam. Mijn moeder is Nederlands en mijn vader is Pakistaans, zou ik antwoorden. Feitelijk, zonder schaamte."
Waarom spreekt dit boek mij zo aan?
Waarom spreekt dit boek mij zo aan? Om te beginnen, is het vlot geschreven en de reis door Pakistan is spannend en verhelderend. Het land is meer dan het negatieve beeld dat uit de meeste media oprijst. Vooral de beschrijving van de ondergrondse homosubcultuur is zeer informatief. Opvallend is dat transgenders in Pakistan het een beetje beter hebben dan homomannen en zij weer beter dan lesbische vrouwen. De godsdienstige (en seculiere tot atheïstische) diversiteit is groter dan de gewelddadige acties van extreme islamieten doen vermoeden. De verschillen tussen rijk en arm, tussen steden onderling en met het platteland zijn veel groter dan men in het westen denkt. Ook de geschiedenis is er divers.
In mijn boek "Humanisme als zelfbeschikking; levensherinneringen van een homohumanist" (uitgeverij Papieren Tijger, Breda 2016) beschrijf ik dat mijn grootvader van moederskant mij nooit heeft willen zien omdat ik een kind was van een atheïst. Die op zijn beurt mijn homoseksualiteit nooit heeft aanvaard, hetgeen leidde tot de scheiding van mijn ouders.
De islam heeft dus niet het alleenrecht op onverdraagzaamheid. In mijn Tresoar-lezing "Identiteit als keuze" laat ik zien dat mensen zich kunnen bevrijden van opgedrongen identiteiten en zelf (samen met anderen) eigen identiteiten kunnen ontwikkelen. Dat is nu precies wat Haroon Ali beschrijft in zijn boek. In deze tijd van identiteitsconflicten is dit boek een vooroordelen doorbrekende, verhelderende en vooral inspirerende aanrader!
Naschrift. Identiteitsdiscussie
In deze serie is het meest gekeken naar blogbericht nummer 114, Identiteit als keuze, gevolgd door nummer 110, Strategische blunders door 'antiracisten', het nummer 13, Afrikaner identiteit, nummer 232, Grappen? Naar beneden trappen!, nummer 271, Het falen van het zwart-wit-denken, het nummer 215, Genderneutraal? Genderpluriform!, nummer 294, Vrijheidbevorderende identiteiten, het nummer 231, Rassenwaan is geen wetenschap, nummer 230, Stop zwart-wit-denken en nummer 319, "Witte schuld"? Géén zwarte onschuld!
Naschrift. Mediakritiek
Het best bekeken in deze serie is nummer 226 over Terugblik op 2017: populismegolf gestopt (de grootste stijger in mijn hele blog). Dat wordt in populariteit gevolgd door de blognummers 80 over de World Press Photo 2014, het nummer 4 over Levensgevaarlijke preutsheid (de tweede stijger in deze serie), het nummer 277 over De fabel van de gele hesjes & klaagschaamte (de eerste stijger in deze serie), nummer 74 over Valse nichten, nummer 139 over Referendum? Schijnvertoning!, het nummer 34 over Vijf misverstanden over democratie (de derde stijger in deze groep), nr. 144 over de vraag: Is homo-nieuws geen nieuws? (1), het nummer 186 Populismegolf gestopt in Nederland en als tiende het nummer 184 over CDA-aanval op zelfbeschikking (1): Nederland is geen christelijk land.
Vlogberichten
Inmiddels zijn dertien vlogberichten verschenen:
1. Aanleiding memoires Rob Tielman, (het op twee na meest bekeken vlogbericht)
2. Boerkini's welkom op het naaktstrand, (het op een na meest bekeken vlogbericht)
3. Homo(zelf)haat, (het op vier na meest bekeken vlogbericht)
4. Tegen homoporno en voor homo-erotiek, (met > 1000 het meest bekeken vlogbericht)
5. Geweld en preutsheid in de VS, (het minst bekeken vlogbericht)
6. Nederlandse en puriteinse tradities in de VS, (op vier na minst bekeken vlogbericht)
7. Frieslands 'iepen mienskip', (het meest bekeken Friese vlogbericht)
8. Friezen uitvinders poldermodel, (het gemiddeld bekeken Friese vlogbericht)
9. Atlas van Friesland, (het minst bekeken Friese vlogbericht)
10. Homoseksualiteit en homocultuur, (het op drie na meest bekeken vlogbericht)
11. Internetdating homo's en beeldvorming, (het op drie na minst bekeken vlogbericht)
12. Misverstanden rond Europese Unie (het op een na minst bekeken vlogbericht) en
13. Humanisme is niet het bestrijden van godsdienst. (het op twee na minst bekeken vlogbericht)
