Sommigen raken kennelijk erg opgewonden als zij op een strand een
vrouw zien in een badpak dat alleen het gezicht, handen en voeten
onbedekt laat. Zo opgewonden zelfs dat zij het dragen van zo'n boerkini
willen verbieden. Anderen vinden dat zo'n verbod in strijd zou zijn met
de godsdienstvrijheid. Als dat woord wordt gebruikt dan is het vaak
oppassen geblazen. Want voor je het weet, wordt de vrijheid van
andersdenkenden aangetast. Dan is het goed om te weten dat waar een
vrijheid van godsdienst bestaat er ook een vrijheid van een
ongodsdienstige levensovertuiging behoort te zijn. Bijvoorbeeld om als
humanist bloot rond te lopen en te gaan baden. Is er vanuit een
humanistische benadering een aanpak om het gedoe rond het boerkiniverbod
op te lossen?
Vrijheid van godsdienst én levensovertuiging
Nederland
en België horen tot de weinige landen waar het recht op vrijheid van
godsdienst en dat op vrijheid van een ongodsdienstige levensovertuiging
gelijk behandeld moeten worden. Humanisten gaan ervan uit dat mensen het
recht hebben zelf zin en vorm te geven aan hun leven zolang zij het
recht op zelfbeschikking van anderen niet aantasten. Het is dan ook geen
wonder dat humanisten in Nederland zich hebben ingezet om het verbod op
naaktlopen afgeschaft te krijgen. Als toenmalig voorzitter van het
Humanistisch Verbond was ik daar nauw bij betrokken. Bert Schwartz
(1917-1999) speelde als overtuigd naturist en vicevoorzitter van het HV
een belangrijke rol daarbij. Hij was van 1971 tot 1977 lid van de Eerste
Kamer voor D66. Op zijn initiatief werd het niet langer strafbaar om in
het openbaar naakt te lopen. Pas als daar bezwaar tegen gemaakt werd en
het verzoek van de politie om zich aan te kleden werd geweigerd, kon
het dan strafbaar worden als het tot een rechtszaak kwam. Wel was het
daarbij van belang dat plaatselijke overheden gebieden zouden aanwijzen waar
naaktrecreatie toegestaan werd. Sindsdien is de rust rond het naaktlopen
in Nederland teruggekeerd en de naaktstranden zijn meestal oases van
rust vergeleken met andere stranden.
Zelf heb ik eens
de proef op de som genomen door samen met een vriend naakt te zonnen op
een strandje langs de Lek bij Vianen, waar ik toen woonde. Kennelijk
heeft iemand dat vanaf de dijk gezien en de politie gebeld. Die stuurde
een zeer aantrekkelijke jonge agent op ons af. Hij bleek goed op de
hoogte van de toen nieuwe wet. Toen hij aan kwam lopen, bleven wij
bewust bloot liggen want wij deden niets strafbaars. Na een leuk gesprekje
verzocht hij ons formeel om iets aan te trekken. Dat deden we en
daarmee was de zaak afgerond. Helaas bleek later dat niet alle agenten
van deze wet op de hoogte waren. Alle rechtszaken die hierover gevoerd
zijn, werden gewonnen door degenen die zich aan de wet hadden gehouden.
Jaren later hoorden wij van onze toenmalige buren in Vianen dat zij bij
de politie een klacht wilden indienen omdat wij de gewoonte hadden om
naakt te zonnen in onze ommuurde tuin. Toen bleek dat zij dat alleen
maar konden zien door op een trapje te klimmen, raadde de politie hen
aan om dat trapje dan maar niet meer te beklimmen.
Wat kunnen wij hiervan leren?
Als
mensen ergens aanstoot aan nemen dan ligt het voor de hand om naar
oplossingen te zoeken die recht doen aan ieders zelfbeschikking. Zeer
veel mensen hechten er aan om iemands gezicht te kunnen zien. Zij voelen
zich onveilig als iemand rondloopt met een bivakmuts op of rondrijdt in
een auto met donker getinte glazen zodat men niet kan zien om wie het
gaat. Terecht wordt gezichtsherkenning in bijvoorbeeld het openbaar vervoer
en in onderwijs en rechtszalen dan ook voorgeschreven. Ik heb nog nooit
bezwaren gehoord tegen mensen die in wetsuits gaan plankzeilen die
alleen het gezicht, handen en voeten onbedekt laten.
Diegenen die
bezwaar hebben tegen het dragen van boerkini's in openbare zwambaden en op stranden beseffen mogelijk niet dat zij het kennelijk eens zijn met die extremistische islamieten die vinden dat
vrouwen op dergelijke plekken niet mogen komen. Franstaligen
hebben daar een paar passende uitdrukkingen voor: "bien etonné de se trouver ensemble" en "les extrêmes se touchent".
Ofwel: tegenstanders van de menselijke zelfbeschikking
hebben elkaar in het boerkiniverbod gevonden. Maar ook de voorstanders
van het recht op zelfbeschikking kunnen elkaar vinden. Overal waar ik wereldwijd
naaktstranden bezocht, werd er door de naaktrecreanten geen enkel
probleem gemaakt over het feit dat er ook geklede mannen en vrouwen
rondliepen. Kortom: de boerkinidraagsters zijn van harte welkom op de
naaktstranden. Het ultieme bewijs van zelfbeschikking!
Naschrift. Zie het vervolg op dit blogbericht in: 160. Boerkiniverbod? Naaktlopen! (2)
Mijn memoires "Humanisme als zelfbeschikking, levensherinneringen van een homohumanist" zijn november 2016 uitgegeven bij de Papieren Tijger Breda.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten