Vanaf het begin van deze blog in juli viel het op dat na Nederland de meeste lezers te vinden waren in Rusland, de Verenigde Staten, Duitsland en België. Omdat ik in de eerste drie buitenlanden gastcolleges gegeven heb aan studenten Nederlands is dat nog te begrijpen. Maar dat ik zo weinig lezers in België heb dat vraagt om een verklaring.
Het had niet veel gescheeld of ik was in 1982 niet gepromoveerd op het proefschrift “Homoseksualiteit in Nederland; studie van een emancipatiebeweging” maar op de taalstrijd in Vlaanderen. Mijn hoogleraar vond die taalstrijd destijds achterhaald en homobevrijding veel actueler. Wie nu naar de problemen in België kijkt, kan tot een andere afweging komen.
Het is voor de Vlaamse en de Friese emancipatiebewegingen belangrijk om van elkaars ervaringen te leren. Er zijn zeker verschillen: de Vlamingen vormen in België een meerderheid en de Friezen in Nederland een minderheid. Maar veel van de hedendaagse problemen in België hadden vermeden kunnen worden als Walen en Vlamingen beter naar de Friese geschiedenis hadden gekeken. Zo is het een verademing om te zien hoe Friestaligen en niet-Friestaligen in Friesland met elkaar omgaan (Mienskip ofwel gemeenschapszin) in vergelijking met de minachting waarmee de meerderheid van de Franstaligen weigert Nederlands te leren verstaan. Zo weigeren in Brussel en omgeving de meeste Franstaligen Nederlands zelfs maar te aanhoren. Dat de Fransdolle partij FDF (Front des Francophones) Vlamingen als nazi’s behandelt, is ronduit discriminerend.
De haat waarmee in Noord-Frankrijk de daar wonende Vlamingen eeuwenlang werd verboden om Vlaams te spreken, zou ik culturele genocide willen noemen. Toch is er (of misschien wel juist daardoor) in Frans-Vlaanderen sprake van een sterke Vlaamse identiteit en wordt in steeds meer scholen in Rijsel, Duinkerke, Kassel, Hazebroek, Winoksbergen, Wormhout, Hondschote en Steenvoorde Nederlands gegeven op basisscholen. En in de delta van het riviertje de Aa tussen Duinkerke en Kalis/Calais had ik zelfs het gevoel in Friesland rond te rijden. Op de indrukwekkende berg van Kassel kwam ik tot mijn vreugde zelfs een standbeeld tegen van Robert le Frison! De gewoonte om de historische Friese invloedssfeer te laten ophouden bij het Zwin is mijns inziens te bescheiden. Het wordt hoog tijd dat meer Friezen het Blootland en het Houtland tussen Duinkerke en Rijsel gaan bezoeken en leren waarderen.
Welke mogelijke verklaringen voor de geringe aandacht voor mijn blog in België zijn er? Hebben Vlamingen geen belangstelling voor Nederland (meer)? Zijn Vlamingen veel meer regionaal gericht en minder internationaal dan Nederlanders? Is er binnen de humanistische en homo/lesbische bewegingen in Vlaanderen geen belangstelling voor de geschiedenis van de eigen wereldwijde bewegingen? Lezen Vlamingen veel minder dan Nederlanders? Is de Vlaamse beweging veel provincialer gericht dan de Friese die veel internationaler gericht is? Vereenzelvigen Vlamingen Nederland ten onrechte meer met de Randstad (Holland) dan met de andere regio's in Nederland zoals Friesland? Beseffen Vlamingen en Franstalige Belgen niet dat zij veel hadden kunnen leren van de Friese taalstrijd (als ze daar al iets van af weten)?
Ik hoop dat mijn lezers in België deze vragen willen beantwoorden. Zij vinden mijn e-mail adres als zij op mijn profiel klikken. Maar ook mijn andere lezers kunnen reageren: graag zelfs! Zie voor de antwoorden: Vlaanderen & Nederland.
Mijn memoires "Humanisme als zelfbeschikking, levensherinneringen van een homohumanist" zijn november 2016 uitgegeven bij de Papieren Tijger Breda.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten