Het afgelopen weekeinde was ik op het altijd rustige Waddeneiland
Schiermonnikoog. Op reis laat ik mijn MacBook Pro thuis en volg ik
internet niet. Voor de nieuwsvoorziening over de aanslagen in en rond
Barcelona was ik daarom aangewezen op een paar tv-zenders en dagbladen.
Zo werd ik mij weer bewust van het belang van mijn serie over
mediakritiek. Zijn Nederlandse media (ongetwijfeld onbedoeld)
handlangers van islamitische terroristen? En is dat van belang voor de
humanistische, de homo/lesbische en de vrouwenbeweging?
Vreesaanjagende beelden zijn in het belang van terroristen
Een
belangrijke doelstelling van islamitische terroristen is angst aanjagen
onder de in hun ogen vijandige bewoners van vrije democratische landen.
Vanzelfsprekend moeten media aanslagen niet verzwijgen. Maar de
eindeloze herhaling van vreesaanjagende beelden is meer in het belang
van de islamitische terroristen dan van een zakelijke berichtgeving.
Waarom is de berichtgeving van veel media zo ongeremd als het gaat om
geweld terwijl dezelfde media terecht wel terughoudend zijn als het gaat
om beelden van verkrachtingen? Rust op seks nog steeds een groter taboe
dan op geweld? Zelfbeschikking zou toetssteen moeten zijn. Aantastingen
daarvan moeten zeer terughoudend in beeld worden gebracht.
Nietszeggende beelden hebben nieuwsduiding vervangen
Opvallend
is het eindeloos herhalen van nietszeggende beelden omdat er kennelijk
niets anders te berichten valt. Waarom worden geen achtergrondgegevens
verstrekt? Zo wordt geen melding gemaakt van het feit dat het grootste
aantal slachtoffers van islamitisch terrorisme andere islamieten zijn.
Of dat het aantal slachtoffers van islamitisch geweld de laatste jaren
wereldwijd is afgenomen. Media moeten geen willoos werktuig worden van
ongeremde aandachtszoekers. Het internet wordt daardoor al veel te veel
vervuild.
Aandacht voor geweldsincidenten vertekent de geschiedenis en de context
Door
vooral aandacht te besteden aan geweldsincidenten en niet of nauwelijks
aan de geschiedenis en de context scheppen veel media een feitelijk
onjuist beeld van wat er aan de hand is. Niet alleen jongeren maar ook
ouderen weten kennelijk niet (meer) dat er in het verleden sprake was
van veel meer geweld. Daardoor ontstaat het onjuiste beeld dat de
toestand in de wereld achteruit gaat terwijl die in feite vooruit gaat.
Het ontbreken van historisch en geografisch besef is een kwaal die op
grote schaal voorkomt, mede omdat het wereldbeeld in veel media
vertekend wordt. Als in een quiz vragen over geschiedenis of
aardrijkskunde gesteld worden, blijken de meeste Nederlanders zeer
slecht op de hoogte te zijn. Dat is niet alleen een falen van het
onderwijs maar ook van media die vaak geen aandacht besteden aan de
historische en geografische context van actuele gebeurtenissen.
Sensatiezucht en kijkcijferdictatuur
Kijk-
en oplagecijfers zijn in commerciële media kennelijk belangrijker dan
een zo goed mogelijke waarheidsgetrouwe beschrijving van de
werkelijkheid. Slechts enkele media besteden stelselmatig aandacht aan
het waarheidsgehalte van de berichten die in media verspreid worden.
Onjuiste berichten krijgen veel meer aandacht dan een eventuele
correctie van onjuistheden, als dat al gebeurt. De vrijheid van
meningsuiting mag geen vrijbrief zijn om diezelfde vrijheid en het
zoeken naar waarheid om zeep te helpen.
Goed nieuws is geen nieuws
In blogbericht 144, Is homo-nieuws geen nieuws?,
ben ik anderhalf jaar geleden begonnen met het geven van inmiddels
tientallen voorbeelden hoe (goed) homonieuws vrijwel geen aandacht
krijgt in de meeste Nederlandse media. Daardoor ontstaat het onterechte
beeld dat deze wereldwijde emancipatiebeweging gericht op
zelfbeschikking geen vooruitgang zou boeken terwijl dat wel degelijk het
geval is. Dit kwalijke mechanisme is niet alleen van toepassing op de
humanistische, homo/lesbische en vrouwenemancipatiebewegingen maar ook
op de samenleving als geheel. De meeste media gaan er nog steeds van uit
dat goed nieuws geen nieuws zou zijn. Dit bevordert een feitelijk
onjuist zeer negatief mensbeeld. Daarom plaats ik ook dit blogbericht in
mijn blogserie met kritiek op de meeste media.
Mediakritiek
Het best bekeken in deze, sterkst gestegen, serie is nummer 80 over de World Press Photo 2014. Dat wordt in aantallen lezers gevolgd door de blognummers 139 over Referendum? Schijnvertoning! (de grootste stijger in deze groep), blogbericht nummer 74 over Valse nichten, nummer 34 over Vijf misverstanden over democratie, nummer 144 over de vraag: Is homo-nieuws geen nieuws?, nummer 4 over Levensgevaarlijke preutsheid, nummer 63 over Mediamissers, nummer 44 over Mediamanipulatie, nummer 140 over Brexit? Schotland Exit!, en nummer 62 over Geschiedvervalsing. Het meest recente blogbericht in deze mediakritische serie is nummer 183 over de vraag: "Wij worden niet gehoord!": klopt dat wel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten