In mijn vorige blogbericht, over het monster Trotteldrom, schreef ik: "van homohaat tot vliegramp". Sommige lezers begrepen niet wat ik daarmee bedoelde. Om dat uit te leggen moet ik eerst de vraag beantwoorden: "wat hebben kanaries met mijnrampen te maken?".
Vroeger namen mijnwerkers kanaries de steenkolenmijnen in omdat deze vogeltjes heel gevoelig zijn voor dodelijke gassen zoals koolmonoxide en methaan. Als de kanaries dood neervielen, wisten de mijnwerkers dat ze zo snel mogelijk de mijn moesten ontvluchten. Mijn stelling is dat homo/lesbische minderheden de rol van kanaries kunnen vervullen in mensenrechten bedreigende maatschappijen. Als minderheden aangetast worden in het recht van mensen om zelf zin en vorm te geven aan hun leven dan weet je dat er dodelijke slachtoffers kunnen gaan vallen.
Anders dan vele andere minderheden is de homo/lesbische uiterst kwetsbaar. Homo's en lesbo's groeien vrijwel altijd op in een heteroseksuele omgeving waardoor het hen meestal ontbreekt aan positieve rolmodellen. Velen denken in homovijandige omgevingen zelfs dat zij de enigen zijn. Er is meestal geen sprake van homo/lesbische zelforganisatie die goed tegenspel kan bieden tegen onderdrukking. Daardoor duiken velen onder in een leven als schijnbare hetero waardoor zij nog veel kwetsbaarder worden.
Als een variant op het Stockholmsyndroom nemen helaas sommigen uit homo/lesbische minderheden hun toevlucht tot instellingen die hen vervolgen: kerk, moskee, politie, leger, geheime diensten. Daar behoren zij vaak tot degenen die het hardvochtigst zijn tegen hun gevoelsgenoten. Zo vervolgen zij in anderen wat zij in henzelf onderdrukken. Heel veel homohaters denken dat zij daardoor niet van homoseksualiteit verdacht zouden kunnen worden. Terwijl wij beter zouden moeten weten. Want waarom zouden echte hetero's zich bedreigd voelen door homo's?
Uit een recent onderzoek naar de positie van homo/lesbische militairen wereldwijd blijkt weer eens hoezeer de onderdrukking van homoseksualiteit samenhangt met het in het algemeen schenden van mensenrechten in maatschappijen. De invoering van anti-homo-wetten in Rusland is niet een op zichzelf staande gebeurtenis maar maakt deel uit van een door een fundamentalistische orthodoxe kerk gevoed nationalisme tegen het zogenaamd 'decadente' Westen. De strijd tegen de zogenaamd 'fascistische' Oekraïne is daar ook een onderdeel van. Deze nationalistische Russen voelen zich van alle kanten bedreigd en komen zo tot het zoeken van zwarte schapen, van homo's tot vermeende fascisten.
Het wereldwijde verzet tegen de Russische anti-homo-wetten mag daarom niet worden afgedaan als een onbeduidend nevenverschijnsel. Het was een waarschuwing: eerst sneuvelen de kwetsbare kanaries en daarna kunnen grootschaliger rampen volgen.
Nederland maakt het makkelijker voor Russische LHBT om asiel te verkrijgen.
Mijn memoires "Humanisme als zelfbeschikking, levensherinneringen van een homohumanist" zijn november 2016 uitgegeven bij de Papieren Tijger Breda.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten