Toen ik een half jaar geleden begon met het wekelijkse bloggen, vermoedde ik niet dat het zo goed zou aanslaan. Er zijn nu duizenden lezers in Nederland, honderden in de Verenigde Staten, tientallen in (gerangschikt naar aantallen) Rusland, Duitsland, België, Frankrijk, Oekraïne, Zuid Afrika, Servië en het Verenigd Koninkrijk, en enkele lezers in (alfabetische volgorde) Antigua, Australië, Brazilië, Canada, China, Costa Rica, Finland, Griekenland, India, Indonesië, Japan, Maleisië, Nieuw Zeeland, Noorwegen, Polen, Singapore, Taiwan, Thailand, Tsjechië, Turkije, Venezuela, Zuid Korea en Zweden. Met dank aan de 175 in veertig landen over de hele wereld verspreide opleidingen Neerlandistiek!
Aanvankelijk zag ik erg op tegen het bloggen omdat sociale media vaak uitblinken in het slechtste wat een samenleving zichzelf kan aandoen. Maar het blijkt dat bloggen een ander soort mensen aantrekt: inhoudelijk belangstellend, bereid om met aanvullende inlichtingen en goed onderbouwde tegenoverwegingen te komen, en bogend op veel belangwekkende eigen ervaringen. Kritiek was er ook: "teveel aandacht voor Friesland" en "waarom niet in het Engels?" Opvallend genoeg kwam die kritiek alleen uit de Randstad en niet uit de rest van Nederland en het buitenland.
In mijn eerste blogbericht (van 6 juli 2013) schreef ik al heel duidelijk "dat ik mij niet meer hoef te beperken tot onderwerpen rond homoseksualiteit maar dat ik ook kan gaan schrijven over humanisme, openbaar onderwijs, Nederlandse cultuur (...) wereldwijd, Fryslân en wat me nog meer heeft beziggehouden en zal blijven boeien". Gegeven die doelstelling ligt het voor de hand dat Friesland af en toe aan de orde komt. Ik steek niet onder stoelen of banken dat mijn tienjarig verblijf daar mij beter is bevallen dan ruim 55 jaar in de Randstad. Dat steekt sommigen kennelijk. Maar wie Friesland een beetje kent, weet dat deze kritiek een aansporing is om daar vrolijk mee door te gaan: Fryslân boppe! (Zij die vrezen voor verfoeilijk Fries nationalisme: zie mijn Tresoar Lezing over Friese en homo- & lesbische identiteiten, op te vragen via robtielman46@gmail.com).
Gegeven mijn belangstelling voor Nederlandse cultuur wereldwijd en mijn ervaring met studenten Neerlandistiek in het buitenland, kies
ik er bewust voor om in het Nederlands te schijven. Mensen die Nederlands willen leren, ergeren
zich eraan dat Nederlanders meestal meteen omschakelen naar het Engels
waardoor zij de taal moeilijker leren. Friezen die in dorpen leven, hebben dat gelukkig iets minder. Dat heeft het leren van het Fries voor mij vergemakkelijkt. Het lijkt wel alsof veel Nederlanders zich voor hun taal schamen en het maar raar vinden als buitenlanders trachten Nederlands te leren. Juist in een door internet steeds eentaliger wordende wereld is het belangrijk om de betekenis van kleine talen te onderkennen. Zoals ik in mijn Socrateslezing 1990 heb betoogd, lopen eentaligen het gevaar om taalgevangenen te worden en bevordert veeltaligheid een open houding ten opzichte van verscheidenheid in gelijkwaardigheid.
Een belangrijk voordeel van bloggen boven het schijven van columns in een maandblad is dat voortdurend nieuwe ontwikkelingen kunnen worden verwerkt in oude teksten. Dankzij de links met internetbronnen kan iedereen nagaan waar mijn gegevens vandaan komen. Bovendien kunnen lezers mij over het bloggen rechtstreeks via robtielman46@gmail.com benaderen met het verzoek om hun reacties al dan niet op te nemen. Tot nu toe heb ik geen enkele reactie hoeven te weigeren.
Er zijn lezers die wel Nederlands lezen maar toch liever in hun eigen taal reageren. Enkele Engelstalige reacties heb ik al opgenomen omdat die meestal door mijn lezers begrepen worden. Maar ook reacties in Afrikaans, Fries, Duits, Frans, Spaans, Portugees, Italiaans, Noors, Esperanto en Russisch kunnen opgestuurd worden. Die zal ik plaatsen en indien nodig kort samengevat vertalen. Leve de veeltaligheid!
Een ander voordeel van bloggen zijn de blogstatistieken. Ik had het al over de landen waar de lezers zitten. Dankzij de blogstatistieken kan ik nu ook nagaan welke blogberichten het meest bekeken zijn. Vanzelfsprekend staan 1. Rob Tielman gaat bloggen en 2. Van column naar blog bovenaan want veel lezers willen weten waarom ik dit doe. Dan volgen 15. (Anti) Holland Mania & Nieuw Amsterdam (vooral bekeken in de VS), 11. Frankrijk & Nederland (veel gelezen door Frans-Vlamingen die Nederlands leren) en 21. It wrede paradys (geliefd bij Friezen).
Ook leuk om te weten: de meeste lezers gebruiken Firefox (66%), Chrome (11%), Internet Explorer (10%) en Safari (9%). De meest gebruikte besturingssystemen onder mijn lezers zijn Mac (59%), Windows (28%), iPad (5%), iPhone (2%) en Linux (2%). En er komen veel lezers binnen dankzij Google, Speld, Postzegelblog, CBOO en lezers die over mijn blog schrijven op Facebook.
Mijn derde blogbericht (van 20 juli 2013) eindigde ik met: "En nu maar kijken of het schrijven van blogs het schrijven van memoires remt of bevordert!" En uitgerekend dat bleek het enige nadeel van het bloggen: het kostte mij meer tijd dan verwacht waardoor het schrijven van mijn memoires vertraging opliep. Mede dankzij het landelijk platform openbaar onderwijs CBOO is daar een oplossing voor gevonden. Maandelijks schrijf ik een blogbericht over (openbaar) onderwijs dat daarnaast zowel in mijn memoires als op http://www.openbaaronderwijs.nl/ zal verschijnen.
Ik overweeg eveneens maandelijks afleveringen uit mijn memoires in mijn blog te gaan opnemen. Dat betreft dan de andere twee hoofdlijnen in mijn memoires: homoseksualiteit en humanisme, elke hoofdlijn in een eigen lettertype. Daarnaast blijft er dan ook ruimte om maandelijks in te gaan op actuele ontwikkelingen in het lettertype dat ik nu gebruik. Maar eerst moet ik de opgelopen achterstanden wegwerken door enkele weken voorrang te geven aan het schrijven van mijn memoires. Daarom las ik de komende vijf weken een blogpauze in en verschijnt mijn eerstvolgende blogbericht op zaterdag 1 februari 2014. Alvast een goede jaarwisseling en een gelukkig 2014 gewenst!
Voor wie vijf weken erg lang is: (her)lees mijn Burgemeester Dales Lezing van 25 januari 2000 eens. In februari 2014 besteed ik aandacht aan mijn Nijmeegse ervaringen...
Zie ook: Wikipedia over Rob Tielman
Mijn memoires "Humanisme als zelfbeschikking, levensherinneringen van een homohumanist" zijn november 2016 uitgegeven bij de Papieren Tijger Breda.
Sinds kort volg ik je, en met plezier! ben benieuwd naar het vervolg.
BeantwoordenVerwijderen